6.12. Crítica de O coloquio dos cans de Miguel de Cervantes 14 de abr. de 2015

Ofrécese aquí unha interpretación crítica do coloquio dos cans de Miguel de Cervantes segundo o Materialismo Filosófico, de Gustavo Bo, como Teoría da Literatura, conforme á construción que fixemos na nosa obra Crítica da Razón Literaria (10 vols.), publicada entre 204 e 2015. Cervantes desmitifica críticamente todos os idealismos. A obra de Cervantes é unha crítica contra todos os idealistas, aos que tipifica mesmo como personaxes anómicos, incapaces de adaptarse á orde operatorio da realidade, e de non cumprir coas normas que fan posible o progreso e a vida colectiva dos seres humanos. Non por razóns de rebeldía, idea falaz que promocionará o Romanticismo, senón por razóns de deficiencia emocional, intelectual ou mesmo mental. O personaxe anómico é alguén incapaz de cumprir a normas, non por causas políticas ou ideolóxicas, senón por causas patolóxicas, que teñen que ver coas súas limitacións psicolóxicas ou intelectuais. É o que ocorre no coloquio dos cans á bruxa Cañizares, ou aos tolos encerrados no hospital ou manicomio que aparece ao final do relato dialogado. En suma, Cervantes sostén unha idea de razón en virtude da cal o racionalismo é o único que fai aos seres humanos iguais ante os conflitos da realidade.