Muller embarazada inmigrante busca intérprete que non sexa de papel 12 de abr. de 2011

José Yuste Frías centra a súa proposta nos moi graves inconvenientes da invisibilidade do tradutor e intérprete que supón case sempre o uso exclusivo de pictogramas editados en papel para comunicarse coa paciente alófona embarazada. Nun mundo INTERcoNEcTado, as vantaxes do correcto uso das TIC á hora de traducir e interpretar no ámbito sanitario resultan ser máis que evidentes: todo pode facerse a través dunha soa pantalla como, por exemplo, o iPod ou o iPad ou calquera outra pizarra dixital. Afirmando a posibilidade da presenza virtual, en pantalla, da figura do intérprete a distancia, a interpretación remota baseada, única e exclusivamente, no teléfono resulta non só anticuada senón mesmo inadecuada e ata moi contraproducente porque a comunicación non verbal (dunha importancia crucial na Tradución e Interpretación para os Servizos Públicos) necesita sempre de todas as miradas presentes na interacción. A comunicación non verbal é a miúdo e clave para coñecer o estado emocional dunha persoa. O ton da voz, a expresión facial ou os movementos son elementos paratextuais claves para unha boa mediación intercultural onde os intérpretes agudizamos todos os nosos sentidos e asegurámonos de que cada un dos participantes na comunicación poida ver ben a cara dos demais: ¡DESVELAMOS MIRADAS! Algo que xamáis poderá facer un programa informático e moito menos un simple anaco de papel.